Uzdrowisko Swoszowice (NW) – jedyne w Polsce czynne uzdrowisko leżące w obrębie wielkiego miasta. Za sprawą wody lub borowiny bogatej w siarkę od przeszło dwu wieków leczy się tu schorzenia kręgosłupa, kończyn i różne choroby reumatologiczne.
Uzdrowisko działa w Swoszowicach od 1811 r., gdy Zakład Kąpielowy wybudował tu krakowski architekt Feliks Radwański. Przy zakładzie powstał też park. Do rozwoju uzdrowiska przyczynił się Józef Dietl, który swoim pacjentom zalecał lecznicze kąpiele. Duże znaczenie miało również powstanie nieopodal stacji kolejowej Swoszowice w 1884 r. oraz zaprzestanie wydobywania siarki w tym samym czasie. Mimo wojennych zniszczeń i zaniedbań podczas I oraz II wojny światowej uzdrowisko nadal działało. Po włączeniu Swoszowic w obręb miasta w 1973 r. (wcześniej była to samodzielna gmina) nadano im oficjalny status uzdrowiska.
Dziś uzdrowisko to ok. 7haterenów zielonych, w tym 2 ha urządzonego parku pełnego starych drzew, w którym znajduje się główny Dom Zdrojowy, pawilon „Szwajcarka” i restauracja „Parkowa”. Tu też mieści się Źródło Główne, charakterystycznie pachnące siarką. Kuracjusze mogą zażywać leczniczych kąpieli i zabiegów, a spacerowicze cieszyć się urokiem parkowej zieleni.