Klasztor w Tyńcu (HM) – w Tyńcu, na malowniczym wzgórzu położonym nad Wisłą, wznosi się najstarszy klasztor w Polsce, założony w połowie XI w. przez księcia Kazimierza Odnowiciela. Po dziś dzień żyją w nim mnisi – zwani benedyktynami od autora swej reguły zakonnej, św. Benedykta z Nursji. Po początkowym okresie rozwoju opactwo zostało zniszczone w trakcie najazdów tatarskich oraz w czasie walk o tron krakowski między Władysławem Łokietkiem a zwolennikami czeskich Przemyślidów. Po pewnym czasie zostało odbudowane w stylu gotyckim, a następnie przebudowane w stylu renesansowym oraz barokowym.
Kres świetności opactwa przyniósł wiek XIX, kiedy to cesarz austriacki dokonał kasaty zakonu, a opactwo zaczęło popadać w ruinę. Przez krótki czas mieściła się tu także siedziba biskupa. Ostatni spośród mnichów żyjących w Tyńcu zmarł w 1833 r. i przez ponad 100 lat opactwo nie było zamieszkiwane przez zakonników benedyktyńskich. W 1939 r., niedługo przed wybuchem II wojny światowej, grupa mnichów powróciła do Tyńca, kończąc tym samym ponad stuletni okres nieobecności benedyktynów w opactwie i stopniowo je odbudowując.
Klasztor w Tyńcu, jeden z najpiękniejszych i najważniejszych kompleksów klasztornych w kraju, przyciąga rzesze turystów i pielgrzymów. Mają na to wpływ także liczne dzieła podejmowane przez zakonników. Do najbardziej znanych tynieckich mnichów należy bez wątpienia o. Leon Knabit. Na terenie opactwa oprócz zabudowań klasztornych (napomknąć można choćby o pięknych krużgankach, dziedzińcu z zabytkową studnią oraz kościele św. Piotra i Pawła) znajdują się także restauracja, kawiarnia, dom gościnny oraz sklep z produktami klasztornymi.