Dom Cechowy Rzeźników i Wędliniarzy w Piaskach Wielkich (SM) – Piaski Wielkie były wsią o średniowiecznych korzeniach, włączoną w 1941 r. w obręb miasta Krakowa. Jej mieszkańcy, zwani Kijakami piaszczańskimi, trudnili się masarstwem i wyrobem wędlin (stąd ich nazwa – na długich kijach wieszali bowiem połcie mięsa, słoniny, kiełbasy i szynki). Od średniowiecza dostarczali swoje produkty mieszkańcom Krakowa, wbrew ograniczeniom cechowym. Zniesienie tych ograniczeń w 1859 r. przyczyniło się do szybkiego rozwoju Piasków. Powstała tu neogotycka rzeźnia, kościół, szkoła i elektrownia. W latach 1932–1934 miejscowy Cech Rzeźników i Wędliniarzy naprzeciw nieistniejącej dziś rzeźni postawił dom cechowy, w którym odbywały się zebrania i przedstawienia. Swoje siedziby miały tutaj także biura samego cechu. Już po wojnie mieściły się tu m.in. spółdzielnia, poczta i piekarnia. Jest to duży parterowy budynek, ozdobiony napisem nad bramą oraz symbolem masarskiego cechu – krowią głową. W sieni znajduje się oryginalna tablica pamiątkowa z 1934 r.
Choć obecnie obiekt nie ma już powiązańz masarstwem, to sama tradycja wyrobu wędlin w Piaskach Wielkich nie zaginęła. W 2017 r. kiełbasa piaszczańska otrzymała od Komisji Europejskiej certyfikat produktu regionalnego. Obok obwarzanka i chleba prądnickiego kiełbasa z Piasków jest jednym z trzech tego typu produktów w Krakowie.