Szpital im. Jana Pawła II (NM) – początki szpitala sięgają czasów sprzed Wielkiej Wojny. W 1913 r. rozpoczęła się tu budowa Zakładów Sanitarnych na Prądniku Białym. Przerwał ją wybuch wojny, ale prace zostały wznowione w 1915 r. i trwały do 1917, gdy otwarto szpital. Zajmowano się tu leczeniem m.in. szkarlatyny i gruźlicy (w tym celu wzniesiono osobne budynki sanatoriów szkarlatynowego i gruźliczego).
Najsłynniejszą z przyjętych w okresie międzywojennym pacjentek była siostra Faustyna Kowalska. Akcentów religijnych związanych ze szpitalem znaleźć można więcej, czego przykładem jest przyszpitalna kaplica, figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej stojąca na jego terenie, czy też posługa sióstr zakonnych. W czasie II wojny światowej w szpitalu leczono rannych i chorych na szkarlatynę oraz gruźlicę żołnierzy niemieckich. W 1945 r. powstał Miejski Szpital Miasta Krakowa, przekształcony później w Miejski Szpital Zakaźny. W ciągu roku naprawiono uszkodzenia poczynione przez Niemców oraz rozbudowano szpital. W 1948 r. placówka została po raz kolejny przeobrażona w Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. dr. Anki. Rozszerzeniu uległa również jego działalność. W latach 50. utworzono też zakaźne oddziały dziecięce. W 1979 r. w szpitalu ulokowano Instytut Kardiologii Akademii Medycznej im. M. Kopernika kierowany przez Antoniego Dziatkowiaka.
W 1988 zespół pod jego kierownictwem dokonał pierwszego w Krakowie przeszczepu serca. Właśnie w kierunku leczenia chorób serca oraz płuc szpital rozwijał się w kolejnych latach, stając się jedną z najlepszych placówek w regionie. W 1990 r. patronem szpitala został papież Jan Paweł II, który siedem lat później odwiedził placówkę i poświęcił nową klinikę kardiochirurgii. Dziś regularnie doświadczenie zdobywają tu studenci Collegium Medicum UJ.