Dworzec Kraków Płaszów – drugi po stacji Kraków Główny najważniejszy dworzec kolejowy miasta i główna stacja na prawym brzegu Wisły. Choć powstała znacznie później, to jej początki sięgają lat 30. XIX w. Wtedy to, gdy Kraków był osobnym Wolnym Miastem, a Podgórze należało do austriackiej Galicji, rozpoczęto budowę długiej linii kolejowej, która miała połączyć Wiedeń przez Morawy, Oświęcim i Podgórze z kopalniami soli w Wieliczce i Bochni. Inwestycja przeciągała się jednak na tyle, że w międzyczasie Kraków wybudował swoją stację i linię kolejową, niwecząc austriackie plany.
Do pomysłu budowy stacji na prawym brzegu Wisły wrócono już po włączeniu Krakowa do Galicji – mimo kilkukrotnych wniosków władz Podgórza (do 1915 r. osobnego miasta) stację wybudowano tu dopiero w 1884 r. wraz z połączeniem do Skawiny, Kalwarii i Suchej. Powstała ona w miejscu, gdzie nowa linia stykała się z traktem kolejowym Kraków-Lwów. Początkowo nosiła nazwę Podgórze, a potem, aż do powstania Wielkiego Krakowa – Podgórze-Płaszów. Stacja pełniła ważną rolę w szczególności w obsłudze pociągów towarowych. Z tego powodu kilkukrotnie ją rozbudowywano, m.in. w okresie okupacji niemieckiej, gdy powstały domy mieszkalne przy ulicy Dworcowej.
W latach 60. XX w. zburzono oryginalny budynek dworca, a na jego miejscu postawiono obecny gmach (zmniejszony i zmodernizowany w latach 2010-2015 r.). W zabytkowych halach lokomotywowni i wagonowni mieszczą się dziś m.in. garaże dla pociągów Kolei Małopolskich. Na bocznych torach natomiast stoją nieużywane dziś parowozy, które przez kilka pokoleń prowadziły krakowskie pociągi.